Zgłaszanie manuskryptów on-line »

Ocena dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych po operacji ortognatycznej – anamnestyczny i kliniczny wskaźnik Helkimo

Kliknij autora aby wyszukać wszystkie publikowane przez niego artykuły:
Artur Matthews‑Brzozowski, Anna Böhm, Elżbieta Kaczmarek



2/2014/XLII s. 17–22
Kliknij aby wrócić do spisu treści
17_2_42_2014.pdf
Cyfrowa wersja artykułu (plik PDF)

Fraza do cytowania: Matthews‑Brzozowski A., Böhm A., Kaczmarek E. Ocena dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych po operacji ortognatycznej – anamnestyczny i kliniczny wskaźnik Helkimo. Dental Forum. 2014;XLII(2):17–22.

Wstęp. Zaburzenia szkieletowe wymagają przygotowania łuków zębowych do zabiegu operacyjnego w ramach szeroko ujętego planu leczenia ortodontyczno‑chirurgicznego. W wyniku leczenia morfologicznych wad zgryzu może dochodzić do przemieszczenia głowy żuchwy w stosunku do krążka i dołu stawowego, jak również zmiany czynności mięśniowej. Takie przemieszczenia i rotacje długiej osi głowy żuchwy, stwarzają możliwość powstawania dysfunkcji stawowych. Cel. Sprawdzenie wpływu operacji ortognatycznej na funkcję stawu skroniowo‑żuchwowego na podstawie anamnestycznego i klinicznego wskaźnika dysfunkcji Helkimo, przeprowadzonych przed i po operacji prognacji żuchwy. Materiał i metody. Materiał badany stanowiło 20 pacjentów z rozpoznaną wadą szkieletową klasy III, u których dwukrotnie przeprowadzono (przed i w 3–6 miesięcy po zabiegu ortognatycznym) badanie podmiotowe – wywiad z uwzględnieniem anamnestycznego wskaźnika Helkimo (Ai), oraz badanie przedmiotowe – karta badania i kliniczny wskaźnik dysfunkcji Helkimo (Di). Wyniki. Liczba pacjentów bez symptomów ze strony układu stomatognatycznego (anamnestyczny wskaźnik Helkimo) istotnie wzrosła do 14 po operacji (p = 0,05). Natomiast analizując liczebności podawanych objawów umiarkowanych i zaawansowanych ze strony narządu żucia, nie stwierdzono istotnych statystycznie przesunięć opisywanych dolegliwości. Analizując kliniczny wskaźnik dysfunkcji Helkimo, najczęściej stwierdzono występowanie Di‑I (łagodne objawy), zarówno przed jak i po leczeniu chirurgicznym. U pacjentów po leczeniu operacyjnym zmniejszyła się liczba osób ze wskaźnikiem Di‑II (umiarkowane objawy). Wnioski. Na podstawie zaawansowania anamnestycznego wskaźnika Helkimo nie można jednoznacznie przewidywać nasilenia klinicznych objawów.

Słowa kluczowe: staw skroniowo‑żuchwowy, prognacja żuchwy, pionowa osteotomia gałęzi żuchwy, anamnestyczny wskaźnik Helkimo, kliniczny wskaźnik dysfunkcji Helkimo.





Copyright © 1989–2024 Dental Forum. Wszelkie prawa zastrzeżone.