Wstęp. Grupę cech morfologicznych, które odróżniają płeć męską od płci żeńskiej, określa się mianem dysmorfii płciowej. Cel. Celem pracy była analiza cefalometryczna tkanek miękkich twarzy w grupie dziewcząt i chłopców bez wad wrodzonych części twarzowej czaszki z uwzględnieniem szerokości mezjalno‑dystalnej zębów w celu wykazania różnic istniejących pomiędzy płciami we wczesnym okresie dojrzałości. Materiał i metody. Do analizy wybrano 44 pacjentów, w tym 22 osoby płci żeńskiej (12–15 lat) oraz 22 osoby płci męskiej (14–17 lat) z I klasą szkieletową bez innych wad, które mogłyby mieć wpływ na profil twarzy. Przy pomocy programu komputerowego Ortho Studio 1.1.0.5735 oceniono modele diagnostyczne oraz telerentgenogramy boczne głowy. Przeprowadzono analizy statystyczne uzyskanych pomiarów i na ich podstawie oceniono profil twarzy żeńskiej i męskiej. Wyniki. Przeprowadzone badania wykazały zróżnicowanie w wartościach analizowanych parametrów: przednio‑tylnych wartości zębów między płcią żeńską a męską. Wartości przednio‑tylne uzębienia młodych osób okazały się nieco większe niż tzw. wartości referencyjne. Ponadto stwierdzono zróżnicowanie wartości pozostałych parametrów dla dziewcząt i chłopców. Analiza korelacji między przednio‑tylną szerokością zębów a cefalometrycznymi parametrami profilu twarzy wykazała dalsze zróżnicowanie twarzy dziewcząt i chłopców, co zostało potwierdzone testami statystycznymi. Zaprezentowane wyniki badań własnych, jak i wyniki badań cytowanych autorów, wskazują, że analizując twarz, planując leczenie ortodontyczne powinno się uwzględniać płeć.

Słowa kluczowe: cefalometria, dysmorfizm płciowy, wskaźnik Boltona, analiza tkanek miękkich.