Zgłaszanie manuskryptów on-line »

Ocena prawdopodobieństwa klinicznej skuteczności terapii empirycznej zakażeń grzybiczych błony śluzowej jamy ustnej

Kliknij autora aby wyszukać wszystkie publikowane przez niego artykuły:
Mariusz Bochniak, Aida Kusiak



1/2017/XLV s. 11–20
Kliknij aby wrócić do spisu treści
11_1_45_2017.pdf
Cyfrowa wersja artykułu (plik PDF)

DOI: https://doi.org/10.20883/df.2017.1

Fraza do cytowania: Bochniak M., Kusiak A. Ocena prawdopodobieństwa klinicznej skuteczności terapii empirycznej zakażeń grzybiczych błony śluzowej jamy ustnej. Dental Forum. 2017;XLV(1):11–20. DOI: https://doi.org/10.20883/df.2017.1.

Wstęp. Infekcje powodowane przez grzyby drożdżopodobne należą do najczęstszych schorzeń błony śluzowej jamy ustnej. Przeciwgrzybicza terapia celowana, poprzedzona oznaczeniem antymykogramu, jest najbardziej pożądana. Jednak w wielu sytuacjach klinicznych ordynowana jest terapia empiryczna – wyboru leku dokonuje się na podstawie dostępnych publikacji dotyczących prawdopodobnej lekooporności patogenów. Cel. Celem pracy było oszacowanie prawdopodobieństwa klinicznej skuteczności empirycznej terapii zakażeń grzybiczych błony śluzowej jamy ustnej na podstawie analizy profilu lekooporności wyizolowanych szczepów grzybów drożdżopodobnych. Materiał i metody. Materiał badawczy stanowiło 197 pacjentów Katedry i Zakładu Periodontologii i Chorób Błony Śluzowej Jamy Ustnej Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. Analizowano wyniki hodowlanych badań mikologicznych, wykonywanych rutynowo w algorytmie diagnostyczno‑leczniczym zakażeń grzybiczych jamy ustnej. Oznaczano leko-wrażliwość dla 7 leków: nystatyny, amfoterycyny B, flukonazolu, mikonazolu, ketokonazolu, itrakonazolu oraz flucytozyny. Uwzględniając przypadki multiinfekcji, oszacowano prawdopodobieństwo klinicznej skuteczności przeciwgrzybiczej terapii empirycznej w badanej grupie chorych oraz w 3 podgrupach, wydzielonych wg wieku. Wyniki i wnioski. W badanej grupie wyizolowano łącznie 223 szczepy grzybów drożdżopodobnych. Najczęściej izolowane szczepy Candida albicans charakteryzowały się najwyższą lekowrażliwością wobec testowanych leków. Szczepy Geotrichum candidum oraz Candida tropicalis także wykazywały niską lekooporność. Najwyższą lekooporność obserwowano wśród szczepów Candida guilliermondii, krusei oraz glabrata. Amfoterycyna B oraz nystatyna charakteryzowały się najwyższym prawdopodobieństwem klinicznej skuteczności w terapii empirycznej, jeśli wziąć pod uwagę ogół zidentyfikowanych patogenów. Pochodne azolowe oceniono jako mniej przewidywalne w terapii empirycznej. Ryzyko nieskuteczności terapii empirycznej wzrasta w podgrupie chorych powyżej 60 roku życia.

Słowa kluczowe: grzyby drożdżopodobne, Candida spp., kandydoza błony śluzowej jamy ustnej, lekooporność grzybów, lekowrażliwość grzybów.





Copyright © 1989–2024 Dental Forum. Wszelkie prawa zastrzeżone.