Zgłaszanie manuskryptów on-line »

Diagnostyka zatrzymanych kłów górnych – na podstawie piśmiennictwa

Kliknij autora aby wyszukać wszystkie publikowane przez niego artykuły:
Anna Paradowska‑Stolarz, Małgorzata Rzepecka‑Skupień, Janina Szeląg



2/2014/XLII s. 69–75
Kliknij aby wrócić do spisu treści
69_2_42_2014.pdf
Cyfrowa wersja artykułu (plik PDF)

Fraza do cytowania: Paradowska‑Stolarz A., Rzepecka‑Skupień M., Szeląg J. Diagnostyka zatrzymanych kłów górnych – na podstawie piśmiennictwa. Dental Forum. 2014;XLII(2):69–75.

Kieł zatrzymany stanowi drugi co do częstości występowania (po trzecich zębach trzonowych) ząb zatrzymany. Dobra diagnostyka zatrzymanego kła może mieć miejsce już około 10. roku życia, kiedy na pantomogramie widać nieprawidłowo ustawiającą się koronę zęba stałego. Do wstępnej oceny zatrzymania kłów stosuje się badanie stomatologiczne (ocena obecności przetrwałych zębów mlecznych, brak wyrzniętych kłów po zakończonym okresie wyrzynania zębów) oraz palpacyjne zachyłka przedsionka zębodołowego. Diagnostyka kłów zatrzymanych opiera się przede wszystkim na zdjęciach rentgenowskich: głównie pantomograficznym, zdjęciach zębowych oraz zdjęciu zgryzowym. W ostatnim czasie novum stanowi zastosowanie tomografii komputerowej w diagnostyce zębów zatrzymanych, w szczególności zaś badania CBCT. W pracy zebrano metody diagnostyczne bazujące głównie na zdjęciach pantomograficznych, służące ocenie i prognostyce spontanicznego wyrzynania się kła w szczęce.

Słowa kluczowe: kieł zatrzymany, diagnostyka.





Copyright © 1989–2024 Dental Forum. Wszelkie prawa zastrzeżone.