Wstęp. Podjęcie wczesnej terapii ortodontycznej jest ważne dla prawidłowego rozwoju dziecka. Cel. Celem pracy była ocena dwóch grup dzieci z zaburzeniami zębowo‑zgryzowymi w przednim odcinku szczęki i żuchwy, leczonych dwiema różnymi opcjami terapii ortodontycznej. Materiał i metody. Dwie grupy po 50 pacjentów w wieku średnim 9 lat + 6 miesięcy. Grupa I – leczona aparatem stałym i maską twarzową, grupa II – leczona płytką Schwarza. W oparciu o dokumentację fotograficzną zanalizowano wartości parametrów opisujących estetykę twarzy i zgryzu: przed leczeniem (T1) i po leczeniu (T2). Oceniano wartość kąta nosowo‑wargowego oraz schodek wargowy. Wyniki. W wyniku zastosowanego leczenia ortodontycznego w obu badanych grupach zaobserwowano zmniejszenie wartości kąta nosowo‑wargowego. W I grupie, leczonej aparatem stałym i maską twarzową, średnia wielkość kąta nosowo‑wargowego zmalała ze 116,58° do 110,06°, natomiast w II grupie, leczonej płytką Schwarza, zmniejszyła się ze 113,27° do 110,94°. W wyniku zastosowanego leczenia w obydwu grupach nastąpił wzrost częstości w kategorii uznawanej za prawidłową – schodek wargowy umiarkowany. Wnioski. Wczesne leczenie zaburzeń zębowo‑zgryzowych z punktu widzenia bioetyki zawodowej lekarza jest zasadne i przynosi wymierny efekt terapeutyczny niezależnie od zastosowanej opcji leczenia ortodontycznego.

Słowa kluczowe: wczesne leczenie ortodontyczne, kąt nosowo‑wargowy, schodek wargowy.