W pracy przedstawiono opis leczenia dwóch pacjentów ze zgryzem przewieszonym w zakresie pojedynczych zębów. W pierwszym przypadku rozpoznano zgryz przewieszony w zakresie dwóch pierwszych zębów przedtrzonowych. W drugim – zgryz przewieszony w zakresie drugiego lewego zęba trzonowego. Przyczyną wady było dopoliczkowe ustawienie osi zębów górnych. W leczeniu zastosowano modyfikację łuku podniebiennego o budowie umożliwiającej dopodniebienny i intruzyjny ruch zębów przewieszonych. Odnotowano zmiany wybranych parametrów łuków zębowych zachodzące podczas leczenia aktywnego i retencyjnego. Zęby przedtrzonowe wprowadzono do łuku w czasie 1,5 i 2 miesięcy. Ząb trzonowy wprowadzono do łuku w czasie 2,5 miesiąca. Prawidłowe zaguzkowanie przeciwstawnych zębów było jedyną formą retencji. W okresie 2,5-letnich obserwacji retencyjnych nie odnotowano nawrotu wady.

Słowa kluczowe: zgryz przewieszony, modyfikacja łuku podniebiennego, parametry łuku zębowego, leczenie aktywne, obserwacje retencyjne.