Dokonano przeglądu piśmiennictwa kazuistycznego pod kątem możliwości przeprowadzenia terapii ortodontycznej u pacjentów dorosłych z dysplazją obojczykowo‑czaszkową. W analizowanych pracach preferowaną metodą diagnostyki nieprawidłowości zębowych był pantomogram, tylko nieliczni badacze wykorzystali CBCT. U żadnego pacjenta nie przeprowadzono badania słuchu, mimo że pewne publikacje donoszą o istnieniu niedosłuchu u pacjentów z CCD. Preferowaną metodą korekty nieprawidłowości zębowych u pacjentów dorosłych z dysplazją obojczykowo‑czaszkową jest leczenie protetyczno‑chirurgiczne lub ortodontyczno‑chirurgiczne. Wdrożona przez badaczy strategia leczenia ortodontycznego obejmowała inicjację wyrzynania zatrzymanych zębów stałych przy zastosowaniu trakcji ortodontycznej, a także korektę zgryzu krzyżowego przedniego, bocznego i otwartego. Zastosowane metody długoletniej terapii ortodontycznej skutkowały osiągnięciem stabilnego efektu końcowego.

Słowa kluczowe: dysplazja obojczykowo‑czaszkowa, zaburzenia zębowo-zgryzowe, korekcje zgryzowe.