Praca zawiera opis przypadku podjęcia próby ekstruzji ortodontycznej zęba po urazie z wykorzystaniem aparato– rotezy. Po 6 miesiącach leczenia nie uzyskano postępu. Na niepowodzenie mogło mieć wpływ wiele czynników: późne rozpoczęcie terapii, brak współpracy z aparatem zdejmowanym, ankyloza zęba po urazie. Złotym standardem w wykonywaniu ekstruzji nadal pozostaje zastosowanie aparatu stałego z ewentualnym zastosowaniem kortykotomii jako wspomaganie chirurgiczne leczenia ortodontycznego.

Słowa kluczowe: aparat zdejmowany, ekstruzja ortodontyczna, uraz, terapia ortodontyczna.