Szyny okluzyjne są często stosowane w trakcie leczenia pacjentów z parafunkcjami zwarciowymi, dysfunkcjami układu ruchowego narządu żucia, zaburzeniami okluzyjno-mięśniowymi, bólami głowy i twarzy pochodzenia mięśniowego i/lub stawowego, wadami zgryzu, uciążliwym chrapaniem, bezdechem śródsennym oraz jako ochraniacze wewnątrzustne dla sportowców. Zazwyczaj są to ruchome aparaty zbudowane z akrylu, materiałów termoplastycznych lub żywic, zakładane na łuk zębowy górny albo dolny, niejednokrotnie dwuszczękowe, działające leczniczo lub profilaktycznie na układ stomatognatyczny. Często spotykanym aparatem okluzyjnym jest stabilizacyjna szyna zwarciowa. Ma ona liczne zastosowania. Celem pracy jest przedstawienie zmodyfikowanej metody wykonania akrylowej stabilizacyjnej szyny zwarciowej.

Słowa kluczowe: stabilizacyjna szyna zwarciowa, zaburzenia skroniowo-żuchwowe.