Cel. Określenie użyteczności eksperymentalnej fluorkowej pasty do zębów wzbogaconej jonami strontu do remineralizacji szkliwa Materiał i metody. Utworzono dwie grupy badawcze złożone z ochotników w wieku 20–30 lat, u których przed rozpoczęciem badań przeprowadzono sanację jamy ustnej, wypełniając wszystkie ubytki próchnicowe. Materiałem badawczym było 20 zdrowych zębów przedtrzonowych usuniętych z powodów ortodontycznych u dzieci w wieku 12–14 lat. Zęby pocięto na bloczki (próbki), w których wywołano sztuczną demineralizację. Próbki umieszczano w jamie ustnej na powierzchniach policzkowych pierwszych zębów trzonowych ochotników, którzy przez okres 3 i 6 miesięcy stosowali pastę wzbogaconą jonami Ca2+, PO43- i F- (grupa I) jonami Ca2+, PO43-, F- i Sr2+ (grupa II) oraz pastę bazową z jonami Ca2+, PO43- (grupa kontrolna HAP). Zawartość wapnia i fosforu analizowano na bocznych ścianach próbek szkliwa na głębokości 15 i 100 µm za pomocą mikroanalizy EDS. Wyniki. Po trzech miesiącach obserwacji zawartość wapnia we wszystkich badanych grupach była istotnie niższa na obu badanych poziomach 15 i 100 µm (ściana boczna) niż uzyskana bezpośrednio po demineralizacji; po sześciu miesiącach zawartość wapnia była niższa tylko na poziomie 15 µm we wszystkich badanych grupach. Na poziomie 100 µm natomiast, zawartość wapnia była istotnie wyższa w grupie II i grupie kontrolnej (Hydroksyapatyt). Zawartość fosforu była istotnie niższa w grupie II na poziomie 15 µm po 3 miesiącach badań, natomiast po sześciu miesiącach istotnie wyższa w grupie II na poziomie 15 i 100 µm w stosunku do uzyskanej bezpośrednio po demineralizacji. Wnioski. Wyniki badań sugerują, że dodatek jonów strontu do fluorkowej pasty do zębów wpływa pozytywnie na remineralizację szkliwa.

Słowa kluczowe: zęby, remineralizacja szkliwa, fluorkowa pasta z jonami strontu, mikroanalizy EDS.