Zespół obturacyjnego bezdechu podczas snu (ZOBPS) jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń oddychania u ludzi. Charakteryzuje się powtarzającymi się epizodami zatrzymania lub ograniczenia przepływu powietrza przez drogi oddechowe i często towarzyszy mu głośne chrapanie. Występujące w przebiegu choroby niedotlenienie oraz fragmentacja snu powodują szereg poważnych następstw: nadmierna senność dzienna, nadciśnienie tętnicze i płucne, zaburzenia rytmu i choroba niedokrwienna serca. Złotym standardem rozpoznawania ZOBPS jest polisomnografia. Aparaty wewnątrzustne odgrywają istotną rolę wśród zachowawczych metod leczenia. Wskazaniem do ich zastosowania jest leczenie pacjentów z łagodną i umiarkowaną postacią ZOBPS oraz pacjentów z ciężką postacią ZOBPS, którzy nie tolerują leczenia aparatem utrzymującym stałe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych (CPAP).

Słowa kluczowe: zespół obturacyjnego bezdechu sennego, diagnostyka, leczenie, aparaty wewnątrzustne.