Zapoczątkowanie procesów gojenia tkanek przyzębia jest podstawowym celem terapii periodontologicznej. Gojenie tkanek może zachodzić na dwa sposoby: regeneracji bądź reparacji tkanek. O regeneracji mówimy wtedy, gdy dochodzi do pełnej odbudowy utraconych bądź uszkodzonych tkanek przyzębia z przywróceniem ich morfologii i funkcji. W przypadku tkanek przyzębia regeneracja przebiega z odtworzeniem przyczepu łącznotkankowego, krótkiego przyczepu nabłonkowego, cementu korzeniowego i odbudową kości wyrostka zębodołowego. Tego typu procesy zachodzą w tkankach przyzębia po zastosowaniu zaawansowanych regeneracyjnych technik chirurgicznych. Po podstawowej terapii niechirurgicznego leczenia periodontologicznego następują procesy reparacji, czyli naprawy aparatu zawieszeniowego zęba z wytworzeniem długiego przyczepu nabłonkowego. Dostępną dla każdego lekarza prowadzącego i najprostszą formą oceny gojenia jest ocena parametrów klinicznych, z których głównym wyznacznikiem zapoczątkowania gojenia jest brak oznak stanu zapalnego. W pracy opisano metody oceny gojenia tkanek przyzębia: metody kliniczne, radiologiczne, histologiczne i cytologiczne. Dla klinicysty istotna jest znajomość mechanizmu gojenia i jego oceny po zastosowaniu odpowiedniej techniki leczenia dla uzyskania pełnej efektywności terapii.

Słowa kluczowe: choroba przyzębia, wskaźniki periodontologiczne, gojenie tkanek przyzębia, badanie cytologiczne.