Cel. Celem pracy była analiza nasilenia bruksizmu u pacjentów z różnym stopniem redukcji łuków zębowych w aspekcie zasadności przeprowadzenia rehabilitacji protetycznej. Materiał i metody. Materiał do badań stanowiło 120 pacjentów w wieku 41–65 lat, obojga płci, którzy zgłosili się do Katedry i Zakładu Protetyki Stomatologicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu w latach 2007–2010. Pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy badawcze w zależności od stopnia redukcji łuków zębowych oraz grupę kontrolną z pełnym uzębieniem naturalnym. U wszystkich pacjentów przeprowadzono rutynowe badanie podmiotowe i przedmiotowe. Ocenę nasilenia bruksizmu przeprowadzono z wykorzystaniem wskaźnika bruksizmu wg Panek. Uzyskane wyniki badań poddano analizie statystycznej. Wyniki. Wyniki badania nasilenia bruksizmu wskazują na wzrost częstości występowania stopnia B3 i B4 wraz z redukcją łuku zębowego. Liczba przypadków z bruksizmem była podobna w obu grupach badawczych i niewiele większa niż w grupie kontrolnej. Wnioski. 1. Redukcja uzębienia ma niewielki wpływ na częstość występowania bruksizmu. 2. Przypadki z ekstremalnie zredukowanym łukiem zębowym charakteryzuje największe nasilenie bruksizmu, w związku z tym stanowią one grupę pacjentów o największych potrzebach leczniczych.

Słowa kluczowe: zredukowany łuk zębowy, bruksizm, rehabilitacja protetyczna.