Zęby dodatkowe zazwyczaj występują w przednim odcinku szczęki, są klasyfikowane ze względu na lokalizację lub budowę. Najczęstszym ich rodzajem ze względu na lokalizację jest mesiodens. Występowanie zębów dodatkowych może wiązać się z przeróżnymi problemami klinicznymi, takimi jak opóźnione, ektopowe, zatrzymane wyrzynanie, stłoczenia, powstawanie torbieli zębopochodnych. Mnoga hiperdoncja przeważnie występuje w zespołach genetycznych, np. dysplazji obojczykowo-czaszkowej. Etiologia zębów nadliczbowych nie jest do końca poznana.

Słowa kluczowe: hiperdoncja, zęby nadliczbowe, mesiodens.