Rynek stomatologiczny oferuje szeroki wybór narzędzi do coraz skuteczniejszego oczyszczenia przestrzeni opracowywanych kanałów korzeniowych. Począwszy od standardowych igieł do wstrzykiwań, poprzez ich modyfikacje w kierunku zwiększenia bezpieczeństwa użycia, jak np. igły z bocznym otworem, następuje rozwój tego działu endodoncji ku zaawansowanym technologicznie urządzeniom. Wykorzystanie metod dźwiękowych, ultradźwiękowych bądź mechanicznych stanowi kanon dzisiejszego instrumentarium stosowanego przez endodontę, ponieważ znacznie zwiększają one skuteczność irygacji. Najważniejszym czynnikiem pozwalającym na skuteczne usunięcie z kanałów pozostawionych resztek zębiny oraz miazgi jest właściwa aktywacja roztworu oraz zdolność do dostarczenia płynu na całej długości kanału, ze szczególnym uwzględnieniem części przywierzchołkowej. Właściwości chemiczne roztworów płuczących, takie jak pH lub potencjał oksydacyjny, stanowią istotny, ale nie jedyny czynnik irygacji. Równie ważna jest ilość dostarczanego środka, prędkość jego przepływu, jak i częstość wymiany na kolejne, świeże porcje. Stopień czystości powierzchni opracowanych kanałów korzeniowych jest niemożliwy do oceny w warunkach klinicznych, w związku z czym lekarz dentysta powinien powoływać się na wyniki badań naukowych w celu zapewnienia pacjentowi świadczenia na najwyższym poziomie, w zakresie leczenia kanałowego. W poniższym artykule przedstawiono opis wraz z popartą badaniami naukowymi skutecznością stosowanych, dostępnych rodzajów igieł, systemów ciśnieniowych, dźwiękowych, ultradźwiękowych oraz maszynowych.

Słowa kluczowe: kanały korzeniowe, irygacje, roztwory płuczące, opracowanie kanałów.