Wstęp. Sprawność czynnościowa narządu żucia u pacjentów zaopatrzonych w tytanowe implanty zębowe jest duża, jednak zdolności transmisji perceptywnej różnią się od naturalnych warunków panujących w jamie ustnej. Percepcja wrażeń mechanicznych i transmisja bodźców czuciowych w układzie stomatognatycznym zawierającym tytanowe implanty zębowe zapewnia funkcjonalność narządu żucia poprzez bezposrednią integrację z organizmem człowieka. Cel. Celem pracy była ocena przewodnictwa fal akustycznych drogą kostną poprzez wszczepy stomatologiczne implantowane w struktury kostne szczęki i żuchwy oraz przez zęby naturalne. Materiał i metodyka. Przedmiotem badań było 90 wszczepów śródkostnych, zbadanych po 4–6‑miesięcznym okresie wgajania, oraz 58 zębów naturalnych. Badanie polegało na pobudzaniu zintegrowanych z kością implantów zaopatrzonych w śruby gojące oraz zębów naturalnych sygnałem akustycznym pochodzącym z wibratora audiometru. Wygenerowane w ten sposób progowe odczucia słuchowe podlegały ocenie poprzez analizę porównawczą ich wartości względem siebie. Wartości te i związane z nimi przewodnictwo fal dźwiękowych drogą kostną oceniano również w zależności od wieku i płci pacjenta, oraz lokalizacji i wymiarów geometrycznych implantu, a także zastosowanego systemu implantologicznego. Wyniki. Z przeprowadzonych badań wynika, że przewodnictwo fal akustycznych na drodze kostnej poprzez implanty zębowe jest słabsze niż przez zęby naturalne. Przewodnictwo fal akustycznych nie zależy od typu i rozmiarów śródkostnego wszczepu. Wnioski. Zdolności akustycznej transmisji perceptywnej bodźców mechanicznych w narządzie żucia zaopatrzonym w śródkostne implanty zębowe są niższe od tych wykazywanych przez zęby naturalne. Badanie przewodnictwa fal akustycznych drogą kostną wydaje się być nieinwazyjną i obiektywną metodą pomocną w badaniu stabilności wszczepów śródkostnych.

Słowa kluczowe: implanty zębowe, fale akustyczne, osteopercepcja, osteointegracja.