Wstęp. Rozwój spojenia żuchwy, podlega wielu różnym wpływom, jednak rola chrząstki Meckela nie jest często opisywana, a przede wszystkim uściślona w okresie płodowym. Materiał i metody. Badaniu poddano wybarwione i cięte (5 µm dla embionów, 7 µm dla płodów) w trzech płaszczyznach seryjne skrawki z okolicy spojenia żuchwy. Badanie w mikroskopie świetlnym przeprowadzono na 30 embrionach ludzkich (37. do 56. dnia) i 5 płodach (9. do 35. tygodnia). Wyniki. W 16 stadium chrząstka Meckela jest rozdzielona w linii pośrodkowej tkanką mezenchymalną. W 18 stadium chrząska jest nadal rozdzielona, a przestrzeń pomiędzy często wypełniają włókna mięśnia nadgnykowego. Zbliżenie chrząstek w spojeniu bródkowym następuje w stadium 22. Pomiędzy 9. a 12. tygodniem życia płodowego obie chrząstki są rozdzielone tkanką mezenchymalną z elementami tkanki łącznej. Spojenie ma kształt piramidalny. Pomiędzy 13. a 18. tygodniem widoczne są zmiany zanikowe chrząstki, a spojenie wypełnia tkanka łączna i naczynia krwionośne. Do 35. tygodnia pozostałości chrząstki są nadal widoczne w spojeniu. Wnioski. Rozwój spojenia żuchwy jest procesem wielostopniowym i kończy się dopiero przed urodzeniem płodu.

Słowa kluczowe: połączenie spojenia żuchwy, rozwój prenatalny, bródka, rozwój szczękowo‑twarzowy.